استعدادیابی در موسیقی، فراموش شده روزگار ما!
استعدادیابی در موسیقی، فراموش شده روزگار ما!
تکلیفمان با موسقی از خواندن و آواز تا نوازندگی و ساز، به هیچ وجه مشخص نیست. هیچ فصل الخطابی هم گویا وجود ندارد. این در حالی است که نظرات امامین انقلاب در این خصوص و تبیین عقلی موضوع، نسبتا شفاف است. در چنین فضای غبارآلودی، کسی به استعدادیابی هم فکر نمی‌کند. استعداد سنتور در کف مترو کشف می‌شود و صدای جانانه یک پیرمرد در صحرا!
شعار سال: گویا بعضی‌ها با خودشان و فقه پویا کلا قهر هستند. با وجود آنکه به تجربه و آزمون و خطا‌های مکرر صورت پذیرفته ثابت شده که گرایشات افراطی به سمت فقه سنتی نمی‌تواند راهبری راهبردی جامعه را عهده دار شود، اما معلوم نیست این همه تاکید برای چیست؟
نظرات امامین انقلاب در خصوص موسیقی کاملا شفاف و روشن است، چرا بعضی‌ها کاسه داغ‌تر از آش شده و تا این حد فضا را غبارآلود می‌کنند؟
آیا انتظار داریم در چنین فضایی استعدادیابی موسیقی پا بگیرد؟ چه انتظار بیهوده‌ای. طبیعی است که در چنین فضایی، استعداد سنتور در کف مترو کشف می‌شود و صدای جانانه یک پیرمرد در صحرا!
حسینعلی شبانپور مردی خونگرم و مهربان اگر اینگونه با سوز می‌خواند از سوز سوگ فرزند جوان شهیدش است
من چه در پای تو ریزم که پسند تو بود
سر نه چیزیست که شایسته پای تو بود
ذره‌ای در همه اجزای من مسکین نیست
که نه آن ذره معلق به صفای تو بود
از کجا می‌آید این آوای دوست...؟!
شبانی که دردها، قصه‌ها و غصه هایش را با آوازی برای خدا می‌خواند. خلوص و دلپاکی ایشان از ریاضتیست که در بیابان کشیده و می‌کشد. دره به دره کوه‌ها و دشت‌های شهرضا با صدای گرم و دلنشین او آشناست. او عاشق شجریان است...
آدم مات و مبهوت میمونه ازین صدای عشقی که به رایگان در اختیار مردم گذاشته دستمریزاد